Valeria Roxanne V'andolf'un Odası

Konu: Geri: Valeria Roxanne V'andolf'un Odası Cuma Ağus. 14, 2009 6:52 pm

Rachél Rhé'yi yatağına yatırdıktan sonra odasına doğru yürümeye başladı.Önünden geçtiği ikizi Vale'nin odasıydı ve kapısı açıktı.Odadan gelen hoş ve sakin müzik sesleri ruhunu dinlendiriyordu.Kapıya doğru bir adım attı.Kapıyı kibar bir şekilde tıklatarak kapıyı açtı ve içeriye girdi.Vale'ye gülümseyerek baktı.

"Merhaba canım."

Ardından kapıyı açık bırakarak Vale'nin yatağına doğru ilerledi.Basamakları çıkarak yatağın üzerine oturdu ve saçlarını sağ omzundan salarak ikizini süzmeye başladı.Biraz durgun gibiydi sanki.Ama şimdilik sessiz olmasını biliyordu.Yine de ikizine olan düşkünlüğü sayesinde konuşmaya başladı.

"İyi misin canım.Biraz durgun görünüyorsun."

Konu: Geri: Valeria Roxanne V'andolf'un Odası Cuma Ağus. 14, 2009 7:05 pm

Huzur bulmam gerekiyordu. Canım sıkkındı. Hafif bir müzik açtım ve merdivenlerin basamaklarından birine oturdum. Kafamı ellerimin içine aldım. Rachél ve Rhé birlikte Rhé'nin odasındalardı. İkizimin küçük kızı beni her zaman neşelendirmiştir. Ama durumu her zaman üzücü oldu. Açık kapıdan Rachél'in girdiğini farketmedim. Konuştuğunda yatağımda oturuyordu. Oda anlamıştı. Ama belli etmemeye çalışıyordum.

-Rhé uyudu mu?

Konuyu değiştirmeye çalışmıyordum ama merak etmiştim. Küçük yeğenim benim için özeldi. Onun için kendimi ateşe bile atabilirdim. Herkesi olduğu gibi beni de kendine bağlamıştı. Bu gün gereğinden fazla ağlaması beni çok üzmüştü.

-Bu gün çok ağladı. Neden acaba?

Konu: Geri: Valeria Roxanne V'andolf'un Odası Cuma Ağus. 14, 2009 7:14 pm

Rachél sorunun Rhe olduğunu anlamıştı.Vale'de diğerleri gibi minik bebeğine bağlanmıştı.Fakat Vale Rhe'ye olabildiğinden daha çok değer veriyordu.Bu Rachél'in hoşuna gidiyor olsa da bir yerden sonra hoşlanmıyordu.Hele ki bir de şuan olduğu gibi çok ağlayıp Vale'nin üzülmesine neden olduğu zamanlarda.Asla hoşlanmıyordu.Derin bir nefes aldı.

"Evet biraz zor oldu ama uyudu "

Ardından Vale'nin yastığını alarak dizlerine koydu.Dirseklerini yastığın üzerine dayararak Vale'nin sorusunu düşünmeye başladı.Evet her zamankinden daha çok ağlamıştı Rhe.Belki de Jorgen olmadığı içindi.Tam 3 yıl olmuştu onu kaybedeli.Düğün hazırlıkları yaptığı sırada çatışma sırasında öldüğü haberi gelmişti.Gözlerinin dolduğunu hissedebiliyordu.Çok zorlu bir durumdu.Hele ki bir de ortada babasız büyüyen bir kızı vardı.Sesinin titrediğini hissedebiliyordu.Ama başka çaresi yoktu.

"Evet çok ağladı."

Ağlamasının nedeni babasını özlemesiydi.Bugün gezerken bir baba ve kızı görmüşlerdi.Rhe'nin onları gördüğünde yüzünün aldığı sîma hâla gözlerinin önündeydi.Nasıl unutabilirdi ki zaten.İçi acıyordu ama yapabilecekleri bir şey yoktu.

Konu: Geri: Valeria Roxanne V'andolf'un Odası Cuma Ağus. 14, 2009 7:26 pm

Rachél'in sesi titriyordu. Birşey yapmam gerektiğini anladım. Yerimden kalktım ve yatağıma yaklaştım. Rachél sırt üstü uzanıyordu. Yanına yüzüstü uzandım. Bana ne kadar da benziyorsun kardeşim.* Yüzüme bir gülümseme kondurdum. Elini sıktım. Olabildiğince sakin olmaya çalışıyordum.

-Şişşt... Lütfen yapma. Zaten üzgün olduğumu biliyorsun. Seninde ne kadar üzüldüğünü biliyorum ve biliyorum ki benim bazı hareketlerim hoşuna gitmiyor.

Küçük bir iç çekişten sonra elimi Rachél'in kalbinin üzerine koydum. Aynı anda onun eli de benim kalbimin üzerindeydi. Yüzüne gülümsedim. Onunla bu güne kadar herşeyimi paylaşmıştım. Oyuncaklarımı, eşyalarımı, sevinçlerimi, üzüntülerimi... Biliyordum ki oda aynı şeyleri hissediyordu.

-Néss bu kalpler aynı anda atmaya başladı. Aynı gün doğduk. Aynı saat içinde. Biz kardeştende öteyiz. Biz birbirimizin aynısıyız. Bu güne kadar ne sen benden ne ben senden birşey sakladım. Hep paylaştık. Sen sevindiğinde bende sevindim. Üzüldüğünde, ağladığında bende üzüldüm. Bende ağladım. Rhé'ye gelince... Néss teyze anne yarısı denir. Ama ben senin çocuğunu kendi çocuğummuş gibi sevdim. Çünkü o senin bir parçan. Nick öldüğünde ne kadar acı çektiğini biliyorum. Seninle birlikte bende çektim o acıyı... Nick benim kardeşim sayılırdı. Biliyorsun. Üzerinden 3 yıl geçti. Biliyorum Rhé Nick için ağladı bütün gün. Ama yapabileceğimiz hiçbirşey yok bebeğim. Buna alışmak zorunda.

Ellerimi Néss'in saçlarına götürdüm ve okşadım. Ağladığını görebiliyordum ve ağladığımı hissedebiliyordum. Kardeşimin tek varlığımın üzülmesine dayanamıyordum. Ailemin yadigarını bu halde görmeye dayanamıyordum.

Konu: Geri: Valeria Roxanne V'andolf'un Odası Cuma Ağus. 14, 2009 7:33 pm

İkizimin söylediklerinden sonra gözlerimden akan yaşları serbest bıraktım ve yutkunurak ağlamaya başladım.Evet Vale ve benim kalplerim aynı anda atmaya başlamıştı.İki ayrı bedendik ama tek bir ruh ve tek bir kalp gibiydik.Geçen yıllar acımı hafifletiyor olsa da Rhe'ye baktığım her an Nick gözlerimin önüne geliyordu.Babasına o kadar çok benziyordu ki.Üstelik kızımızın olacağından haberi bile olmamıştı henüz.İmzaları attığımız zaman söyleyecektim ona.Fakat o gelmeden haberi gelmişti.Ellerimin tersiyle gözlerimi sildim ve konuşmaya çabaladım.

"Biliyorum canım.Fakat ona söyleyememiş olmam çok kötü.Ona kızımız olucak diyememiş olmam.Belki de bu benim acımı hafifletmiyor.Ona imzaları attığımızda verecektim bu mutlu haberi.Ama o , "

Sesim çıkmamış ve fısıltıya dönüşmüştü.Dudaklarımı ısırıyordum ikizime bunları yaşatmama hakkım yoktu.Ama yine de onsuz geçen gecelerim dünya da yaşadığım cehennem'den farksız gibiydi.Ta kî kızım herşeyim varlığım Rhéce doğana kadar.

Konu: Geri: Valeria Roxanne V'andolf'un Odası Cuma Ağus. 14, 2009 7:46 pm

Néss'i kollarıma aldım ve ona sımsıkı sarıldım. Yaşadığı acıyı bilebiliyordum. O kollarımda ağlarken benim sakin olmam mümkün değildi. Ama olmalıydım. Onun için ayakta durmalıydım. Saçlarını okşadım. Beraber yatağa uzandık. Konuşmuyorduk. Sessiz bir sözleşme yapmış gibiydik. Ama bir süre sonra artık konuşmam gerektiğini anladım.

-Bebeğim. Sen benim herşeyimsin. Seninle birlikte Rhé'de benim dünyam oldu. Nick'in onu imzayı attıktan sonra öğrenmesini ne kadar istediğini biliyorum. Sürpriz yapmak istemiştin sadece tatlım. Bilemezdin ki...

Sessimi zor kontrol ediyordum. Rhé'nin odasına bağlı iki megafondan biri bende biri de Néss'teydi. Ben megafon'a bakaran Rhé'yi düşündüm. Benim küçük şekerim. Ne kadar da tatlıydı. İlk konuştuğunda anne demişti küçük yaramaz. Ama karıştırmıştı annesiyle beni. Başucumdaki aile resmimize baktım.

-Hatırlıyormusun Rhé'nin ilk anne deyişini? Yalnışlıkla bana demişti. Karıştırmıştı ikimizi. Ne kadar gülmüştük o zaman. Sonrada teyze demişti. O kadar mutlu oldum ki. Adımı söylese o kadar mutlu olmazdım. Ne kadar da çabuk büyüyor. Ve annesi gibi çokta güzel olacak.

Néss'in yüzüne bakarak sırıttım. Gülmesini sağlamaya çalışıyordum. Galiba başarmıştım. Yanağına bir öpücük kondurdum ve tekrar yüzüne baktım.

Konu: Geri: Valeria Roxanne V'andolf'un Odası Cuma Ağus. 14, 2009 7:51 pm

Vale sustuğunda minik bebeğimin ilk anne demesini anımsıyordum.Evet ikizimle beni karıştırmıştı.İkizime anne deyişinde ilk kahkahayı ben patlatmıştım.Şimdide gülüyordum.Gülümsüyordum.İkizim benim herşeyimdi.Kızımdan sonra ki ikinci güvencem.Onlardan başka hiç kimse benim için sağlam bir destek olamazdı.Bir süre ufak kahkahalarla güldüm ve sonra yanağıma konan öpücükle ikizime baktım.

"Evet hatırlamazmıyım.Minik yavrum ben kahkahayı basınca şok olmuştu.Hatırlıyor musun ilk o zaman kızarmıştı."

dedi ve ardından elimi elinin üzerine koydum.Yatağın üzerinde yatıyor ve birbirimizin gözlerinin içlerine bakıyorduk.Rhe tek tesellimdi.Vale de birçok konuda yeğeninden moral almıyor muydu zaten.Minik prensesin bir gülüşü yetiyordu bizi aydınlatmaya.

Konu: Geri: Valeria Roxanne V'andolf'un Odası Cuma Ağus. 14, 2009 7:57 pm

Gülümseyerek baktım Néss'e. Üzgün olduğumda yada yorgun olduğumda Rhé beni sakinleştirirdi. Hala onun yanında kendimi daha huzurlu hissediyordum. Üçümüz bir aileydik bu bizi en mutlu eden şeydi.

-Evet o an çok tatlıydı. Annesine ne kadar da benziyordu o an. Sende hep kızarırdın. Annem birşey dediği zaman falan. Gerçi benim senden aşağı kalır yanım yoktu.

Kahkahalarla gülüyorduk. Sonra birden ikimizinde aklına Rhé'nin uyanabileceği geldi ve sustuk. Gülümseyerek birbirimize bakıyorduk. Sonunda ben espriyi patlattım.

-Seninle bir ömrüm geçti Néss. Seninle evli sayılırız.

Konu: Geri: Valeria Roxanne V'andolf'un Odası Cuma Ağus. 14, 2009 8:04 pm

İkizimin yaptığı espri'nin ardına koca bir kahkaha patlattım.Çünkü gerçekten haklıydı.Koca bir ömür 25 yılımız birlik geçmişti.Her zaman üzgün olduğumda ilk ağladığım omuz ikizimin omuzu olmuştu.Gülerek ikizime baktım.

"Evet Vale.Eskiden annem,ben ve sen birlikte yatardık.Hatta bazı geceler birbirimizin odasına kaçar.Sabahlara kadar dedikodu yapardık."

dedim ve gülümsedim.Babam da baş seherbaz olduğu gün trafik kazasında ölmüştü.Annem komplo olduğunu söylese de ben kader olduğuna inanıyordum.Nick'de öyle olmamışmıydı.Annemi şimdi daha iyi anlıyordum.

Konu: Geri: Valeria Roxanne V'andolf'un Odası Cuma Ağus. 14, 2009 8:12 pm

Eski günler canlanmıştı bir anda aklımda. Bütün gece yaptığımız o dedikodular gelmişti aklıma. Hogwarts'a başladığımızdada öyleydik. Her gece ortak salona iner ödevlerimizi o zaman yapardık. Gündüz ödev yaptığımızı hiç hatırlamıyorum. Okulu birlikte bitirmiştik. Herşeyi birlikte başarmıştık. Beraber ve göğüs göğüse. Beraber okula profesör olarak girmiştik. Hala yan yanaydık.

-Okulda geceleri sabaha kadar otururduk. Ödevlerimizi yapardık. Herkesi çekiştirirdik.

Gülümsedim. Hoşlandığımız çocukları birbirimize en derin ayrıntısına kadar anlatırdık. Bir Slytherin'li birimize karışırsa tek beden olur. Tekmiş gibi dövüşürdük. Biz hep beraberdik. Okula tekrar dönmek çok güzel olacaktı. Ama küçük bir sorun vardı. Annem geçen sene vefat etmişti. Peki Rhé ne olacaktı.

-Néss okullar açıldığında Rhé'yi ne yapmayı düşünüyorsun?

Konu: Geri: Valeria Roxanne V'andolf'un Odası Cuma Ağus. 14, 2009 8:19 pm

Vale unuttuğum en önemli ayrıntıyı anımsatmıştı bana.Gülümseyerek ikizime baktım ama bu gülümseme belirsiz bir gülümseme olmuştu.Annemiz geçen sene vefat etmişti.2 yıldır annem bakıyordu fakat bu sefer kim bakacaktı prensesimize.Dadı tutmayı düşünüyordum.Evet evet en iyisi güvenilir bir dadı tutmak olacaktı.Tereddütle ikizime baktım.Çünkü bu dadı kararını nasıl karşılayacağından emin değildim.

"Aslında ben güvenilir bir dadı tutmayı düşünüyordum Vale.Çünkü onu yanımızda götürsek bile orada sıkılacak.En iyisi güvenilir bir dadı tutmak."

dedim ve gözlerimle ikizimin gözlerine baktım.Verebileceği tepkiyi şimdiden sezebiliyordum.Öfkelenecekti fakat yapabileceğimiz başka bir şey yoktu.Mecbur dadı'ya bıracaktık.

» Valeria Roxanne Kristen V'andolf
» Roxanne Ivy Lawrencé
» Oturma Odası
» Yalnızlık Odası
» Rosépéry'nin Odası