Mutfak [Bodrum Katı]

Konu: Geri: Mutfak [Bodrum Katı] Paz Ağus. 16, 2009 3:07 pm

Annem yine bir şeyler geçirmişti aklından. Ardından güldü. Beni sevmesine bayılıyordum; çünkü kimse beni annem gibi güzel ve annem kadar çok sevemiyordu. Babam etraflarda yokken bana karşı daha da ilgili oluyordu ki yokluğunu hissetmeyeymişim. Bunu teyzeme söylerken duydum. "Oynarız prensesim; ama önce karnımızı doyuralım." Yemek vakti gelmişti, çok yemek yemeyi istemiyordum. Bazen anneciğim bana o yeşil, tadı kötü olan sebzelerden veriyordu. Görüntüsünü sevmiyordum ve tadının iğrenç olduğunu da zorla ağzıma götürülen mama kaşığı sayesinde keşfetmiştim. Annecik'in kucağında odanın kapısına doğru ilerledim.

***

Mutfağa geldiğimizde annem ısrarla beni mama sandalyeme oturtmak için çabaladı. Ben de hem sözlü hem de fiziksel itirazlarla en sonunda geniş tezgahın üstüne oturmam için onu ikna ettim. Belki de o pes etmişti, emin değilim. ''Oraya oturmak istemiyorum. Zaten küçüğüm, küçücük kalıyorum.'' Yaşıma göre biraz minyon olduğumu söylemişti teyzem malikanede bulunduğu bir akşam ve anneme beni taşımanın kolay olduğunu söyleyip ''İyi ki bize çekmiş de böyle minik olmuş.'' diye eklemişti. Annem de kıkırdayıp koluna vurmuştu. Sonra da yüzünde bir hüzün ifadesi belirince ''Gözlerini babasından almış ama...'' demişti. Etraf bir süre sessiz kalınca onları neşelndirmek için türlü oyunlar yapmıştım ve her şeyi unutmuşlardı. Onların şakalaşmalarını izlemek beni keyiflendiriyordu. İkiz oldukları için sanki annem kendisiyle kavga edermiş gibi oluyordu. Hatta bazen ne giyeceğim hakkında bile tartışırlardı. Bana sorsalar ben ne giyeceğimi ve yiyeceğimi kolaylıkla seçerdim. Bu şekilde gereksiz tartışmalar da sonlanmış olurdu. Ama onlar küçük olduğumu düşünüp benim adıma kararlar veriyorlardı. Bu yüzden bir an önce büyümek istiyordum.

Bu arada canım anneciğim bana yine o eşsiz yeşillikteki sebzelerden hazırlıyordu. Bu sefer içine o turuncu, sert meyvenin haşlanmışından koydu. Havucu seviyordum, en azından öğle yemeğimi katlanılır hale getiriyordu.

Konu: Geri: Mutfak [Bodrum Katı] Paz Ağus. 16, 2009 3:21 pm

Rhece'yi tezgahın üzerine oturtmuştum.Güvenlik içinde birkaç eşyayı çevresine yerleştirdim.Böylece güvende sayılabilecekti.İkizim görse kıyameti koparabilirdi tezgah'da oturduğu için.Ama anne yüreği kıyamıyordu işte.Neredeyse dediğini yaptırıyordu minik prenses.Bunları düşündükçe hafif bir gülümseme yerleşti yüzüme.Beni güldürebilen tek şeydi belki de Rhece.Haşlanmış havuç ve brokoli yoğunluklu sebzeleri blendar'dan geçirip mama tabağına boşalttım.Ardından prensese ait pembe kaşıklardan birisi ile birlikte tezgah'a döndüm.Tezgah'ın önüne bir sandalye çekip oturdum.Ardından kaşığa koyduğum az sebze püresini Rhece'ye doğru uzattım.

"Hadi bakalım.Aç ağzını bebeğim."

Konu: Geri: Mutfak [Bodrum Katı] Paz Ağus. 16, 2009 3:52 pm

"Hadi bakalım, aç ağzını bebeğim."

Bana doğru gelen pembe kaşığa son kez bakıp ağzımı zorla olsa da açtım. Buraya oturmama izin verdiği için annemi kıramazdım. O sebzenin tadı boğazımı tiksintiyle yoğururken içimden öğürmek geldi ve malesef yemeğin birazı bembeyaz elbisemi kirletti. Masum, utanmış gözlerle anneme baktım. Neyse ki o kızmadı ve hemen mama tabağını yanıma bırakıp üstümü silebileceği bir şey aramaya gitti. Titizlik söz konusu olunca bu kadın bambaşka oluveriyordu. Malikanenin kapısı iki üç kez kuş cıvıltısı koyuverdi. Annemin bunu duyup koşacağını sanıyordum ama o bana bez aramakla meşguldu-sanırım gerçek kuş sanmıştı, zilimizi seviyordum.-. Mutfağın çekmecelerini didik didik ediyordu. O zaman iş evin kızına düşüyordu demek ki...

Tezgahtan annişkoya çaktırmadan indim ve hızlı, vak vak adımlarla kapıya doğru koştum. Mutfağı terk etmiştim ve annem fark etmemişti bile. Bu ilk misafir karşılayışım olacağı için heyecanlıydım.

Konu: Geri: Mutfak [Bodrum Katı] Paz Ağus. 16, 2009 4:08 pm

Vale herşeyin yerini sıkıldıkça değiştiriyordu.Bu durum karşısında en çok zorlanan tabi ki Rachel oluyordu.Kaç kez söylediğini anımsıyordu.Eşyaların yerini değiştirmemesi için her şeyi söylemişti.Ama Vale yine herşeyi değiştirmeye başlıyordu.Bezi bulmaya devam etmişti.Bütün çekmecelere bakıyordu.Çekemece çok olduğundan ötürü bâya bir zamanını almıştı.Ardından tekrar elini bir çekmeceye attı ve korkuyla çekti.Bezi artık bulması gerekiyordu.Birden yüzünde zafer pırıltıları parladı.Aradığını bulmuştu.Bezle birlikte arkasını dönüp konuşmaya başladı.

"Evettt küç.."

Cümlesi yarım kalmıştı çünkü minik prenses Rhece ortalarda görünmüyordu.Nereye gittiğine dair düşünmeye başlarken birden oyun oynamaya gittiğini fark etti.Elbette ki koca malikane'de gidebileceği tek yer orasıydı.Odasına ancak yatmadan yatmaya gidiyordu zaten.Gülümseyerek elindeki bez'le tezgah'ın üzerini sildi.Ardından tabağı alarak dolaba doğru ilerledi.

Konu: Geri: Mutfak [Bodrum Katı] Paz Ağus. 16, 2009 8:16 pm

İlk misafirim bile yanımda bir büyük olmasını istiyordu. Ben bu büyükler olmadan yaşayacağım, kararlar alabileceğim zamanı merak ediyordum açıkçası. Artık içeri girdiğinde ve kapıyı çektiğinde bu amcanın gerçekten misafir olduğuna kanı getirdim. Üstelik "Ben Rachél'i arıyorum. Evde mi?" demişti. Annemi tanıyordu, peki ya ben niye bu amcayı tanımıyordum? Onu annemin yanına götürüp götüremeyeceğimi sorduğunda tereddütsüz eline yapışmıştım. Anneciğimin bu adamın kim olduğu hakkında söyleyeceklerini çok merak ediyordum. Sanki babam bir iş gezisinden gelmiş gibiydi şimdiki durum. Aslında babişkomu hiç görmemiştim, annem onun bizden uzaklara gittiğini ve dönmesinin mümkün olmadığını belirtince artık soru sormaktan vazgeçmiştim.

Mutfağa adını bilmediğim amcanın elinden tutarak girdiğimde annemin tepkisini kestiremediğim için kapıda elini bırakıp anneme doğru koştum ve beni kucağını alması için koşarken kollarımı açtım. ''Annecik, bu amca geldi. Sen kapıyı duymayınca açtım ben. Kızdın mı?'' diye sordum. Ama şu an kraliçem prensesini dinlemiyordu. Yüzündeki ifade taş kesmişti ve ben de korkmuştum. Sol elimi sağ yanağına dayayıp okşadım. ''İyi misin kraliçem?'' diye sordum masumca. Bir şey söylemedi ve dengesini bulabilmek için tezgaha dayanadığını gördüm. Şimdi saçımı okşuyordu ama anneciğimin ellerinin titrediği belliydi.

Konu: Geri: Mutfak [Bodrum Katı] Paz Ağus. 16, 2009 8:44 pm

Bir rüyamı görüyordum yoksa karşımda duran öldü bildiğimiz Jorgen'miydi.Hayatımı son 3 yıldır zehir gibi eden adammıydı karşımda duran.O muydu gerçekten.Madem ölmemişti neden gelmemişti.Kafamda yanıt bulmak için debelenen onlarca soru vardı.Ayaklarımın altından yer kayıyor gibiydi.Şuan başka bir alemde gibiydim.Kucağımda ki bebeğimin dokunuşlarını bile hissedip hissetmemek arasında kararsızdım.Dengemi korumak için tezgaha yaklaştım.Ne diyeceğimi bilemiyordum.Gidip boynuna atılamazdım ya.Rhece'ye pat diye de bu senin baban diyemezdim.Gözlerimi bir süre kapalı tutup tekrar açtım.Ama rüya değildi karşımdaydı.Güçlükle konuşmaya başladım.

"Neden geldin buraya.Düzenimi bozmak için mi.Yoksa tekrar kızımla beni terk edip gidecekmisin Jorgen."

Başlarda sesim titriyor olsa da son kelimeleri bağırarak ve sert bir şekilde söyledim.Ama ne bekleyebilirdi ki.Bir kahve yapıp sohbet etmeyi mi.

» Mahzen [Bodrum Katı]
» Zemin Kat : Mutfak
» Birinci Kat- Mutfak
» Çatı Katı
» Çatı Katı : Teras